In 1984 ontving ik op 21 jarige leeftijd een enorme spirituele openbaring die niet in woorden te vatten is. Ik woonde destijds in Zuid-Portugal en hield mij in die fase van mijn leven niet echt bezig met het zoeken naar een diepere betekenis of zin van het leven. Ik ben opgegroeid in een gezin waarvan mijn moeder niet praktiserend katholiek was en mijn vader van joodse afkomst. De joodse invloed van mijn vader overheerste in mijn opvoeding, maar het was ook niet zo dat mijn vader zich er dagelijks mee bezig hield of naar de sjoel ging. Ik geloofde zelf niet in God maar was wel een heel gevoelig kind en had bijzondere ideeën en gedachten die ook niet echt van deze wereld waren. Veelal teruggetrokken in mezelf zat ik te oefenen om een pingpong balletje van de ene hand naar de andere te laten springen door de kracht mijn gedachten. Ik kon daar uren mee bezig zijn en niet begrijpen dat het niet lukte. Ik fantaseerde dat ik mijn lichaam kon tele-transporteren naar Amerika en daar vriendjes had waar ik mee kon spelen en dan ‘s avonds gewoon weer om zes uur  terug kwam voor het avondeten. Zo een kind was ik.  Een gewoon kind met bijzondere gedachten….

De spirituele ervaring die ik onderging in 1984 veranderde in één klap mijn leven. Als donderslag bij heldere hemel werd ik mij bewust van het feit dat God bestaat. Ik werd door een vrouw die ik had leren kennen, uitgenodigd om voordat de dage raad aanbrak, mee te gaan naar de zee en bloemen neer te leggen die zij wilde offeren. Ik had geen idee aan wie of wat die bloemen geofferd werden, maar ik was wel nieuwsgierig, dus ik ging mee.

Het was nog donker een uur of vijf in de ochtend. We liepen naar het strand en zij ging naar de vloedlijn met de bloemen om daar te gaan bidden. Ik stond een heel stuk terug op het strand naar haar te kijken. Plotseling verscheen er een licht boven de zee aan de horizon. Dit licht werd steeds groter en groter en uit dat licht verscheen een vrouw met een gestalte van licht. Om haar heen had zij een intens paarse aura. Bij het aanschouwen van dit lichtwezen dat steeds groter werd en naar mij toe leek te zweven over die uitgestrekte zee, gebeurde er iets met mij dat met geen pen te beschrijven was. Alles, maar dan ook alles wie ik dacht te zijn werd uit mij weggenomen en ik werd opgetild naar een staat van zijn waarin ik niet meer negatief kon denken. Het was onmogelijk om nog een lagere trilling op te roepen en het enige dat ik nog kon voelen was een diepe vreugde en een enorme liefde. Iedere cel in mijn wezen riep God bestaat. Ik werd mij op dat moment zo bewust van alles en van wie de mens is in werkelijkheid. Ik werd één met de Liefde.

Ieder woord doet het teniet wat ik heb mogen ervaren. De vrouw van licht met de intens paarse aura verdween op de zelfde manier zoals zij gekomen was en werd tot een klein stipje aan de horizon. Ik denk dat deze ervaring in totaal drie kwartier heeft geduurd. Gedurende en na deze ervaring keek ik naar de wereld door de ogen van de liefde en de schepping was zo prachtig. Het was alsof er zo een enorme dimensie toegevoegd werd aan alles wat ik waarnam. Een diepte die zo een schoonheid betrof waarin woorden niet kunnen beschrijven wat ik heb mogen ervaren.

Deze staat van Zijn waar ik in terecht was gekomen hield drie dagen aan, waarna ik langzaam terug gleed in mijn eigen bewustzijn en oude patronen zoals daarvoor. Toen begon mijn zoektocht pas echt. Ik had mogen ervaren welk een liefde wij als mens in staat zijn te voelen en daar wilde ik alles over begrijpen en proberen te bevatten wat hier gebeurd was en vooral waarom…..

Het pad dat ik bewandeld heb en de zoektocht die ik heb gehad was intens maar altijd en continue met de herinnering van deze prachtige ervaring in mijn rugzak. Alles heb ik onderzocht, meer dan duizend boeken gelezen, aan bhakti yoga gedaan, spirituele leraren gevolgd, inwijdingen gehad en ga zo maar door om uiteindelijk tot de conclusie te komen dat het niet nodig was om “het” buiten mij te zoeken.

In 2000 voelde ik mij geroepen om een inwijding te ondergaan waarmee ik leerde werken met de violette vlam. Ik werd na enige tijd van beoefening  Master in de 3^de graad en bevoegd om inwijdingen te geven. Deze energie was prachtig en heeft mij persoonlijk heel veel gebracht. Tot een half jaar geleden… toen voelde ik de lichtmeesters achter mij staan. Zij lieten mij weten dat het nu de tijd is dat zoveel mogelijk mensen gaan leren werken met de violette vlam en het licht zoveel mogelijk doorgegeven en verspreid moet worden. Een klein detail …. “gratis” verspreid.  De boodschap daarbij was dat de oude manier om Saint Germain of Quanyin aan te roepen verleden tijd is en het de bedoeling is, dat men direct gaat leren connecten met de eigen bron, en vandaar uit met de energie gaat leren werken.  Als jullie het NU niet doen wanneer dan wel? Er moet een punt komen dat men gaat beseffen dat zij zelf de kracht in zich dragen en vandaar uit de energie kunnen aanwenden om te helen. Dat was de boodschap. Op dat moment was ik eigenlijk even overdonderd en dacht oeps… leuk en aardig maar daar heb ik allemaal geen tijd voor en ook nog gratis. In de eerste instantie deed ik net of ik het niet had gehoord maar het zaadje was al geplant. Mijn hart liet het niet meer los.